Kavanozları süslediğim dantelden biraz daha artınca gecenin bir yarısı onu da değerlendirme ateşi ile yanıp tutuştum. Yine basit bir proje olmalıydı, hemen tamamlanmalı ve ben de rahat rahat uyumalıydım :) Şu meşhur çerçevelerin küçüklerinden kalmıştı elimde. Beyaz sprey boyam bittiğinden bu çerçeveyi dantelle kaplamaya karar verdim. Biraz dantel, biraz hazır çiçek derken, nostaljik notluk kıvamında birşey oldu bu :) Çiçek bahçesini andıran görüntüsü eşime kendini sevdirmek-sevdirmemek arasında gitti-geldi. Zaten hobi odasından yeni bir fikir ürünü ile çıkmayagöreyim; hemen koşturarak yaptığım şey her ne ise eşime gösteririm. Maç izliyorsa bile umrumda olmaz. Acilen cevap almam lâzım gelir o sırada :) “Bu nasıl olmuş?” diye sorarım, “Süperrr! Harikaaa!!” yönünde cevaplar olursa içime daha bir siner, gururla ve içimden taşan sevinçle, eski yaptıklarımdan daha bir ayrıcalıklı yaklaşımla onu özenle saklama kutusuna atarım. Bu çerçeve de o kutuda yerini çoktan aldı. Belki duvarıma asar, belki de birilerine hediye ederim yine; hiiiç belli olmazz :)
