Korkularımın Kazanından Hayallerimin Yelkenine…
Bilir misiniz; zaman zaman geceleri ölüm korkusu yaşarım ben… Gece ile beraber olumsuz duygularım harekete geçtiğinden mi bilmiyorum ama sanırım yaşadığım bu duyguda yıllar önce aniden babamı kaybetmemin etkisi de büyük…Liseye yeni başlamıştım, Ağustos’ un son günü, gece saat 01.30 civarıydı, hiç unutmam. Yan odadan duyduğum hırıltılar giderek yükseldiğinde annemin feryatları ile gözümün önünde çaresizliğin resmi çizilmişti saniyeler içinde… Bir geceden bana kalan ise; o günden sonra uykusunda nefes alamadığını düşündüğüm kim varsa onu telaşla uyandırmak olmuştu…Ne zaman sol kolum ağrısa zaten, kalbimle ilgili endişeye kapılırım. Kendi kendime ortada hiçbirşey yokken kriz geçireceğim hissine bile kapılırım bazen… Babamı beklenmedik bir anda kalp krizi sebebi ile kaybedince, üstüne iki sene önce de annem kalp krizinden hastahaneye kaldırılınca (çok şükür, ona birşey olmadı) kendimi psikolojik baskı altında hissetmeye başladım. Zaten hareketsiz, stres altında bir yaşantımız var; bir de üzerine bu olasılıklar eklenince her sol kol ağrısında doktorun kapısını çalmamak işten değil…Aslında benim korkum sadece kalple alakalı…
