Metroda, otobüste, yolda giderken bayanları incelemeyi çok severim; ne giymiş, ne ile uydurmuş, aksesuarları nasıl,.. kendime uydurabileceğim bir fikir elde edebilir miyim, vs. :) Olmus dedigim kombinasyonları hafızama kazır, zamanı gelince sakladığım yerden çıkarır, kullanır; olmamış dediklerimi de çöp kutusuna atarım :) Bir nevi esinlenme benimki ve yolda geçen zamanımı kendimce etkin kullanma yöntemlerimden biri :))
Yalnız son zamanlarda çalıştığım şirkette bir arkadaş vardı ki; onun siyah-beyaz sevdasına anlam verememekle beraber bir gün çenemi tutamayıp bu tutkunun aslını bizzat kaynağına sorma girişimim oldu :)) Öyle böyle değil ama; her gün ya siyah, ya beyaz, ya da siyah-beyaz içinde onu görmekten bu iki rengin uyumuna karşı içimden böğürme sesleri geliyordu, ne yapayım :)) Normalde muhabbet konusu dahi yapmam.
Aldığım cevap ise beni pek tatmin etmedi, ne yalan söyleyeyim; küçüklüğünden beri siyah-beyaz giyermiş sadece; desenli hiçbirşeyi yokmuş; çünkü kendisine farklı bir rengi yakıştıramıyormuş.
Nasıl yaa oldum içimden! Bir insan nasıl dolabında morlara, pembelere yer açmadan yaşayabilir? Böyle rutin, monoton bir hayat olabilir mi? Elli tane beyaz gömleğim olsa ne olur, birinin kolları uzun, birinin önü fırfırlı; her gün aynı şeyi giyiyor olmaktan ne farkı var ki bunun… Çiçekliler, şifonlar, tüller olmazsa nasıl güler insanın yüzü? Ben mi çok abartıyorum yoksa…
İş yaşamı belki resmiyet demek, belki ciddiyet demek ama tamamen siyah, tamamen beyaz demek değil kanımca. Renklerin psikolojide bile yeri var. Seçtiğiniz renk kıyafete göre o günkü ruh halinizin irdelemesini yapıyorlar… Peki ya her gün siyah-beyaz giyenler? Onlar ölümüne Beşiktaşlı mı :)) Ya da ruhlarını mı teslim etmişler, anlamadım ki… Yoksa siyah her ayıbı örter mantığında mı takılıyorlar :)) Ya da güç simgesi olarak mı düşünüyorlar…
Ben renkler olmadan yaşayabileceğimi düşünemeyenlerdenim. Bana huzur veren, beni enerjik hissettiren renkler olmazsa hayatım söner… Çok ciddiyim.
Siyah-beyaz fotoğraf bile bir süre sonra sıkıyor beni; sanki içinde bir gizem var, sanki benden birşeyleri saklıyor gibi… Ben asıl rengi görmek isterim her zaman. O zaman canlanır gözümde tablo, o zaman anlam kazanır o gülümseme, o elbise,…
Asıl renk dedim de…
Acaba diyorum iş yaşamının siyah-beyazları da bu yüzden mi renklerden kaçıyorlar… O sır dolu saklı kutu hallerinden mi…
Peki ben? Rengi olmadığına inandığım için mi kaçıyorum bu insanlardan… Benim rengimi de çalacaklarından korktuğum için mi… Yoksa benim renklerimi bir türlü benimseyemediklerinden mi… Bilmiyorum ki…
10 yorumlar
beni derin düşüncelere saldın gece gece:)etrafımdaki insanları düşündüm tek tek ne renk giyerler diye,neyse etrafımda öyle renk takıntısı olan kimse yok…sanırım:) yani şu an bulamadım:) ben bu postla ilgili bi süre düşünücem,garanti:) renklerin insanların duygularını yansıttığına kesinlikle inanıyorum. keyifsizken kendini siyahlara gizleyenlerden oluyorum ben de ama içim kıpır kıpırsa bütün renkler benim:)
beni derin düşüncelere saldın gece gece:)etrafımdaki insanları düşündüm tek tek ne renk giyerler diye,neyse etrafımda öyle renk takıntısı olan kimse yok…sanırım:) yani şu an bulamadım:) ben bu postla ilgili bi süre düşünücem,garanti:) renklerin insanların duygularını yansıttığına kesinlikle inanıyorum. keyifsizken kendini siyahlara gizleyenlerden oluyorum ben de ama içim kıpır kıpırsa bütün renkler benim:)
beni derin düşüncelere saldın gece gece:)etrafımdaki insanları düşündüm tek tek ne renk giyerler diye,neyse etrafımda öyle renk takıntısı olan kimse yok…sanırım:) yani şu an bulamadım:) ben bu postla ilgili bi süre düşünücem,garanti:) renklerin insanların duygularını yansıttığına kesinlikle inanıyorum. keyifsizken kendini siyahlara gizleyenlerden oluyorum ben de ama içim kıpır kıpırsa bütün renkler benim:)
beni derin düşüncelere saldın gece gece:)etrafımdaki insanları düşündüm tek tek ne renk giyerler diye,neyse etrafımda öyle renk takıntısı olan kimse yok…sanırım:) yani şu an bulamadım:) ben bu postla ilgili bi süre düşünücem,garanti:) renklerin insanların duygularını yansıttığına kesinlikle inanıyorum. keyifsizken kendini siyahlara gizleyenlerden oluyorum ben de ama içim kıpır kıpırsa bütün renkler benim:)
beni derin düşüncelere saldın gece gece:)etrafımdaki insanları düşündüm tek tek ne renk giyerler diye,neyse etrafımda öyle renk takıntısı olan kimse yok…sanırım:) yani şu an bulamadım:) ben bu postla ilgili bi süre düşünücem,garanti:) renklerin insanların duygularını yansıttığına kesinlikle inanıyorum. keyifsizken kendini siyahlara gizleyenlerden oluyorum ben de ama içim kıpır kıpırsa bütün renkler benim:)
hayat güzel – :))) Aynen canım, kendini saklamak istediğinde siyah renk kurtarıcın oluyor, ama eğer ki mutluysan, göz önünde olmak seni rahatsız etmeyeceğinden hiçbir renge hayır diyemiyorsun :) Ama neyse ki biz renkleri sevenlerdeniz, kaçmıyoruz ;)
hayat güzel – :))) Aynen canım, kendini saklamak istediğinde siyah renk kurtarıcın oluyor, ama eğer ki mutluysan, göz önünde olmak seni rahatsız etmeyeceğinden hiçbir renge hayır diyemiyorsun :) Ama neyse ki biz renkleri sevenlerdeniz, kaçmıyoruz ;)
hayat güzel – :))) Aynen canım, kendini saklamak istediğinde siyah renk kurtarıcın oluyor, ama eğer ki mutluysan, göz önünde olmak seni rahatsız etmeyeceğinden hiçbir renge hayır diyemiyorsun :) Ama neyse ki biz renkleri sevenlerdeniz, kaçmıyoruz ;)
hayat güzel – :))) Aynen canım, kendini saklamak istediğinde siyah renk kurtarıcın oluyor, ama eğer ki mutluysan, göz önünde olmak seni rahatsız etmeyeceğinden hiçbir renge hayır diyemiyorsun :) Ama neyse ki biz renkleri sevenlerdeniz, kaçmıyoruz ;)
hayat güzel – :))) Aynen canım, kendini saklamak istediğinde siyah renk kurtarıcın oluyor, ama eğer ki mutluysan, göz önünde olmak seni rahatsız etmeyeceğinden hiçbir renge hayır diyemiyorsun :) Ama neyse ki biz renkleri sevenlerdeniz, kaçmıyoruz ;)