Yıkılmadım, Ayaktayım :)

Pazartesi günü işyerinde bilgisayarımı açtığımda tam 1015 adet mail bana göz kırpıyordu :)) Ortalama 45 dakika kadar tüm mesajların düşmesini bekledim; ki o bile yeterince zaman alıcıydı :/ Yok, hepsi benim cevaplamam gereken mailler değildi, çoğu bilgilendirme amaçlı, acil olan işler zaten halledilmiş ama yine de bir elden geçirmek lâzım her birini tabii… Yoksa benim içim rahat etmez *-*

Ve bugün Çarşamba; sanırım saat 17.00 gibi rahat bir nefes aldım. Artık siz düşünün neyle cebelleştiğimi :)) Eve geldiğimde kolumu kaldıracak gücümün olmaması ve rutinime aykırı saatlerde yatağa yönelme durumları baş gösterince biraz uzak kaldım buralardan istemsizce… Hayat bazen ne zor :) Hatta dün gece yarısına kadar dayanabilseydim, çekiliş yazımı yeni yorumlara kapatacaktım da ha şimdi, ha bir saat sonra derken baktım katılımlar bugün de devam etmiş – kimseleri kıramadım, kimselere kıyamadım; isteyen herkesi dahil ettim. Ammaaa, biraz önce şu tiki kaldırabildim de; artık katılımcı listesini oluşturma, ardından çekilişi gerçekleştirme aşamasına yol alabildim :)

Hobi odasını düzelttiğimi sanıyorsanız bu arada, yanılıyorsunuz :)) O gün bloga birşeyler yazdıktan sonra eşimi de kendime uydurup Beşiktaş sahilinde aldık soluğu… Pazartesi sendromu mu yapışmıştı yakama, bilmiyorum ama bir ara nefessiz kaldığımı düşündüm. Biraz dışarı çıkmak iyi geldi, sonra da eve gelip uyudum :) Haftaiçinin yoğun temposu da eklenince ardından; sihirli bir değnek gelse de dokunsa odaya diye beklerken ben, geldik işte bugünlere :)

** Bu haftasonu da bir kız isteme aktivitesinin içerisinde yer alacağım aksilik olmazsa; kızı isteyen kendi kardeşim olduğundan hobisel mevzularda ümidi kestim kendimden :))

** Fotoğrafları görünce de makinemi ne çok özlediğimi fark ettim; taa papatyaları gördüğüm gün çekmiştim bunları… Yazı içeriği ile pek alakası olmasa da köşede duracaklarına burayı renklendirsinler istedim :)